[อันทะ-] ว. มืด, มืดมน, เช่น อันธกาล: โง่, ทึบ, เช่น อันธปัญญา: มองไม่เห็น, บอด, เช่น อันธจักษุ. {ป., ส.}.อันธการ น. ความมืด, ความมัว, ความมืดมน: เวลาคํ่า: ความเขลา: อนธการ ก็ว่า. {ป.}. อันธพาล น. คนเกะกะระราน. {ป.}. อันธิกา น. กลางคืน, เวลาคํ่า. {ส.}.