ว. ไม่มีลมเข้าออก, ไม่โปร่ง, เช่น อากาศอับ, ไม่เคลื่อนไหว เช่น ลมอับ: ไม่มีตาไป {ใช้แก่หมากรุก}: โง่ เช่น ปัญญาอับ: ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก, เช่น ตกอับ: มัวหมอง เช่น อับเศร้าหมองศรี: มืด เช่น อับทิศ คือ มืดทุกทิศ: อาการที่นกเขาซึ่งเคยขันแล้วกลับไม่ขัน: ลักษณะของกลิ่นซึ่งเกิดจากสิ่งที่ไม่มีอากาศผ่าน เช่น เหม็นอับ. อับจน ว. ไม่มีทางไป: สิ้นคิด: ยากแค้น. อับเฉา ๑ ว. ไม่สดชื่น, ไม่ชื่นบาน. อับอาย ว. อายไม่กล้าสู้หน้า, ขายหน้า.