[-จะริยะ-] {แบบ} น. อาจารย์. {ป., ส. อาจารฺย}. อาจริยวัตร น. กิจที่ควรประพฤติต่ออาจารย์. {ป. อาจริยวตฺต}. อาจริยวาท น. ลัทธิที่ถือตามคติที่อาจารย์ได้สั่งสอนสืบ ๆ กันมา, มหายาน หรือ อุตรนิกาย ก็ว่า.