[กัน-] น. เครื่องพุ้ยน้ำให้เรือเคลื่อนไป รูปคล้ายแจวแต่ไม่มีหมวกแจว พาดกับหูกรรเชียงบนหลักที่อยู่ข้างแคมเรือข้างละอันคู่กัน ใช้เหนี่ยวด้ามให้พุ้ยน้า, ใช้ว่า กระเชียง ก็มี, ท่าว่ายน้ำโดยนอนหงาย แล้วใช้แขนทั้ง ๒ พุ้ยน้ำให้ตัวเลื่อนไป, ตีกรรเชียง ก็ว่า. ก. กิริยาที่นั่งหันหน้าไปทางท้ายเรือแล้วใช้มือเหนี่ยวกรรเชียงพุ้ยน้าให้เรือเคลื่อนไป, ตีกรรเชียง ก็ว่า. {ข. กฺรชีง ว่า กรรเชียง, หันกลับ, หวนกลับ}.