[อุโบสด] น. เรียกสถานที่ที่พระสงฆ์ประชุมกันทำสังฆกรรมเช่นสวดพระปาติโมกข์ อุปสมบท ว่า โรงอุโบสถ หรือ อุโบสถ, เรียกย่อว่า โบสถ์: {ปาก} เรียกวันพระ ว่า วันอุโบสถ: เรียกการแสดงพระปาติโมกข์ของพระสงฆ์ทุก ๆ กึ่งเดือน คือ ในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ และวันแรม ๑๕ ค่ำ หรือวันแรม ๑๔ ค่ำ ในเดือนขาด ว่า การทำอุโบสถ: เรียกการรักษาศีล ๘ ของคฤหัสถ์ ว่า การรักษาอุโบสถ. {ป. อุโปสถ: ส. อุโปษธ, อุปวสถ}. อุโบสถกรรม [อุโบสดถะกำ] น. การทำอุโบสถ. {ป. อุโปสถกมฺม}.