[อุดดม, อุดตะมะ-] ว. สูงสุด, ยิ่ง, เลิศ, มากมาย, บริบูรณ์. {ป., ส. อุตฺตม}. อุตมภาพ น. ภาวะอันสูงสุด, ความสูงสุด: ฐานะอันดี. อุตมัตถ์ [อุดตะมัด] น. ผลอันยอดเยี่ยม หมายถึง พระนิพพาน. {ป. อุตฺตมตฺถ}. อุตมางค์ [อุดตะมาง] น. ส่วนสูงสุดของร่างกาย คือ หัว. {ส. อุตฺตมางฺค}.