ความหมาย

• 
  

  [อุทะริยะ] น. อาหารที่กินเข้าไปใหม่ ๆ. {ป. อุทริย: ส. อุทรฺย}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อุทลุม - [อุดทะ-] ว. ผิดประเพณี, ผิดธรรมะ, นอกแบบ, นอกทาง, เช่น คดีอุทลุม คือคดีที่ลูกหลานฟ้องบุพการีของตนต่อศาล, เรียกลูกหลานที่ฟ้องบุพการีของตนต่อศาล ว่า คนอุทลุม เช่น ผู้ใดเปนคนอุทลุมหมีได้รู้คุณบิดามานดาปู่หญ้าตายาย แลมันมาฟ้องร้องให้เรียกบิดามานดาปู่ญ่าตายายมัน ท่านให้มีโทษทวนมันด้วยลวดหนังโดยฉกัน {สามดวง}.

• อุทัช - ดู อุท-.

• อุทัย - น. การเกิดขึ้น เช่น สุโขทัย = การเกิดขึ้นแห่งความสุข, การตั้งขึ้น เช่น อรุโณทัย = การตั้งขึ้นแห่งอรุณ. ก. เริ่มส่องแสง ในคำว่า อาทิตย์อุทัย. {ป., ส.}.

• อุทาน ๑ - น. เสียงหรือคำที่เปล่งออกมาเวลาตกใจ ดีใจหรือเสียใจ เป็นต้น: ในไวยากรณ์เรียกคำหรือเสียงที่เปล่งออกมาเช่นนั้น ว่า คำอุทาน. {ป., ส.}.

• อุทาน ๒ - น. ชื่อคัมภีร์ในพระพุทธศาสนา เป็น ๑ ใน ๙ ส่วน ของคัมภีร์นวังคสัตถุศาสน์. {ป.}. {ดู นวังคสัตถุศาสน์ประกอบ}.