ความหมาย

• 
  

  [อุปะเทด, อุบปะเทด] น. การชี้แจง, การสั่งสอน, การแนะนำ: คำสั่งสอน, คำชี้แจง, คำแนะนำ. ก. สอน, ชี้แจง, แนะนำ. {ส., ป. อุปเทส}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อุปเท่ห์ - [อุปะเท่, อุบปะเท่] น. อุบายดำเนินการ, วิธีดำเนินการ. {ส. อุปเทศ: ป. อุปเทส}.

• อุปเวท - [อุปะเวด, อุบปะเวด] น. คัมภีร์ “พระเวทรอง” ของอินเดียโบราณ เนื้อหามีลักษณะเป็นวิทยาการ ไม่นับว่าเป็นคัมภีร์ศาสนา ได้แก่ อายุรเวท {วิชาแพทย์ ถือว่าเป็นสาขาของคัมภีร์อถรรพเวทหรืออาถรรพเวท} ธนุรเวท {วิชายิงธนูและการใช้อาวุธอื่น ถือว่าเป็นสาขาของคัมภีร์ยชุรเวท} คันธรรพเวทหรือคานธรรพเวท {วิชาการดนตรี ถือว่าเป็นสาขาของคัมภีร์สามเวท} และสถาปัตยเวท {วิชาการก่อสร้าง ไม่ระบุว่าเป็นสาขาของคัมภีร์พระเวทใด}. {ส.}.

• อุปโภค - [อุปะโพก, อุบปะโพก] ก. เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์, คู่กับ บริโภค. ว. ที่เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ ในคำว่า เครื่องอุปโภค. {ป., ส.}.

• อุปโยค - [อปุ ะโยก, อบุ ปะโยก] น. การใช้สอย, การทำให้เกิดประโยชน์. {ป., ส.}. อุปโยคบุรพบท [อุปะโยคะบุบพะบด, -บุระพะบด] น. ในไวยากรณ์หมายถึงคำนำหน้ากรรมการก.

• อุปโลกน์ - [อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก] ก. ยกกันขึ้นเป็น เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า, อปโลกน์ ก็ว่า. {ป. อปโลกน}.