ความหมาย

• 
  

  [อุปะการะ-, อุบปะการะ-] น. ความช่วยเหลือเกื้อกูล, ความอุดหนุน, คู่กับ ปฏิการะ = การสนองคุณ, การตอบแทนคุณ. ก. ช่วยเหลือเกื้อกูล, อุดหนุน. {ป., ส.}. อุปการี [อุปะ-, อุบปะ-] น. ผู้ช่วยเหลือ, ผู้อุดหนุน, หญิงใช้ว่า อุปการิณี.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อุปการ ๒ - [อุปะกาน, อุบปะกาน] น. เรียกม้าที่ปล่อยในพิธีอัศวเมธ ว่า ม้าอุปการ.

• อุปการี - ดู อุปการ- ๑, อุปการะ.

• อุปกาศ - [อุปะกาด, อุบปะกาด] {กลอน} ก. แจ้งข่าว เรื่อง หรือข้อความ เช่น เขือไปอุปกาศแล้ว เขือมา {ลอ}, ร้องอุปกาศสารแก่กรุงสญชัยปิตุราช {ม. ร่ายยาว หิมพานต์}.

• อุปกิเลส - [อุปะกิเหฺลด] น. เครื่องทำใจให้เศร้าหมอง มี ๑๖ อย่าง มี อภิชฌาวิสมโลภ เป็นต้น. {ป. อุปกฺกิเลส}.

• อุปกิณณะ - [-ปะกินนะ] ว. ปกคลุมไว้, ปิดบังอยู่. {ป.}.