ว. คำประกอบท้ายกริยาของผู้กระทำตั้งแต่ ๒ คนขึ้นไป แสดงการกระทำร่วมกัน อย่างเดียวกัน หรือต่อกัน เช่น คิดกัน หารือกัน. กันเอง ว. เป็นพวกเดียวกัน, สนิทสนมกัน, เช่น ราคากันเอง มีท่าทางเป็นกันเอง.