[อุปะสำปะทา, อุบปะสำปะทา] น. การบวชเป็นภิกษุ. {ป., ส.}. อุปสัมปทาเปกข์, อุปสัมปทาเปกษ์ [อุปะสำปะทาเปก, อุบปะสำปะทาเปก] น. “ผู้เพ่งอุปสมบท” คือ นาคที่บรรพชาเป็นสามเณรแล้วและจะขอบวชเป็นภิกษุต่อไป. {ป. อุปสมฺปทาเปกฺข: ส. อุปสมฺปทาเปกฺษ}.