กลับ
คำว่า
เกิบ ๑
ความหมาย
{ถิ่น–พายัพ, อีสาน} น. เกือก.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
เกิบ ๒
- {โบ} ก. กำบัง, บัง, เช่น เศวตฉัตรรัตนก้งงเกิบบนบรรจถรณ์ {สรรพสิทธิ์}, เฉกฉายกมลาสน์ฉัตราเกิบก้งงเกศา {สรรพสิทธิ์}.
เกียกกาย ๑
- น. กองเสบียง {เป็นส่วนหนึ่งในกองทัพ}, หัวหน้าแห่งกองเสบียงนั้น.
เกียกกาย ๒
- ก. ตะเกียกตะกาย, ขวนขวาย, เช่น ค่อยเกียกกายหาเลี้ยงตน {สุบิน}.
เกียง
- ก. เกี่ยง, รังเกียจ, ไม่ลงรอย, เกี่ยงแย่ง, เกี่ยงแย้ง, เช่น คนใดอันรังร้าย จิตรพิศเกียงกล {จารึกวัดโพธิ์}, โดยมากใช้เป็น เกี่ยง.
เกี่ยง
- ก. อาการที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมทำเพราะกลัวจะเสียเปรียบกันเป็นต้น. เกี่ยงงอน ก. เกี่ยงอย่างมีเงื่อนไข, เกี่ยงเอาเชิง. เกี่ยงตาย ก. เลี่ยงไปทางตาย, ยอมตาย,เช่น หวั่นฤทธิ์คิดครั่นสงคราม จักยุทธพยายาม คือขวัญสกนธ์เกี่ยงตาย {สรรพสิทธิ์}.