กลับ
คำว่า
เขิบ
ความหมาย
{ถิ่น} ว. ดอน, เขิน.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
เขี่ย
- ก. ใช้ไม้หรือสิ่งอื่น ๆ ทำให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเคลื่อนที่ไป เช่น เขี่ยฟุตบอล เขี่ยสวะ: ค่อย ๆ สะกิดออก เช่น เขี่ยผงที่ลูกตา เอาก้านพลูเขี่ยตา: สะกิด เช่น เอานิ้วเขี่ยหลัง: คุ้ยเขี่ยให้ไฟกลับลุกขึ้นอีก เช่น เขี่ยขี้ไต้เขี่ยขี้เถ้า, เอานิ้วเคาะหรือดีดบุหรี่หรือเอาบุหรี่เคาะที่สิ่งอื่นเพื่อให้ขี้บุหรี่ร่วง เรียกว่า เขี่ยบุหรี่: ขีดไปขีดมา หรือปัดไปปัดมาเพื่อให้กระจายออก เช่น เขี่ยดินเพื่อหาของที่ตกอยู่ในดิน ไก่เขี่ยดินหาอาหาร: {ปาก} เขียนหรือวาดอย่างหวัด ๆ เช่น ช่วยเขี่ย ๆ ประวัติเรื่องนี้ให้หน่อยเถอะ ลายมือเป็นไก่เขี่ย: ปัดไปให้พ้น เช่น ถูกเขี่ยออกไป.
เขียง
- น. ไม้รองรับการสับ หั่น มักเป็นแผ่นกลม ๆ: กระทงจำลองสร้างไว้บนบกสำหรับฝึกฝีพายที่พายเรือพระราชพิธี. เขียงเท้า น. รองเท้าไม้.
เขียงพระนางอี่, เขีย
- ดู เฉียงพร้านางแอ.
เขียด
- น. ชื่อสัตว์สะเทินนํ้าสะเทินบกหลายชนิด ในสกุล Rana วงศ์ Ranidae ในประเทศไทยมีหลายชนิด เช่น เขียดอ๋อง [R. nigrovittata {Blyth}] เขียดหลังขาว {R. limnocharis Gravenhorst}.
เขียดแลว
- {ถิ่น–พายัพ} น. กบทูด. {ดู กบทูด ที่ กบ ๒}.