[เคฺร่ง] ก. ถือปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับ เช่นพระเคร่งวินัย. เคร่งขรึม ว. ไม่เบิกบาน, ไม่เล่นหัว,เอาจริงเอาจัง. เคร่งครัด [-คฺรัด] ก. เข้มงวด, กวดขัน,เช่น อย่าเคร่งครัดนักเลย: {กลอน} แน่น, ตึง, เช่นสองเต้าตูมเต่งเคร่งครัด ดอกไม้ทัดทั้งห่อผ้าห่มหวง{ขุนช้างขุนแผน}, ครัดเคร่ง ก็ว่า. ว. เข้มงวด, กวดขัน,เช่น รักษาระเบียบวินัยอย่างเคร่งครัด: ถูกต้องครบถ้วนเช่น ปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ข้อยกเว้นต้องตีความอย่างเคร่งครัด: ใช้ว่า ครัดเคร่ง ก็มี. เคร่งเครียด ก.เคร่งมากไม่หย่อนคลาย, อาการที่สมองไม่ได้พักผ่อนเพราะคร่ำเคร่งอยู่กับงานจนเกินไป.