[-วิมุด] {แบบ} น. ความหลุดพ้นด้วยอำนาจแห่งจิต เป็นโลกุตรธรรมประการหนึ่ง, คู่กับ ปัญญาวิมุติ. {ป. เจโตวิมุตฺติ}.