ก. ป่วยไข้, ราชาศัพท์ว่า ประชวร: รู้สึกทางกายเมื่อถูกทุบตีหรือเป็นแผลเป็นต้น. เจ็บไข้, เจ็บป่วย ก. ไม่สบายเพราะโรคหรือความไข้หรือเหตุอื่นที่ทำให้รู้สึกเช่นนั้น, เจ็บไข้ได้ป่วย ก็ว่า, ราชาศัพท์ว่า ทรงพระประชวร หรือ ประชวร. เจ็บแค้น ก. ผูกใจเจ็บ. เจ็บใจ ก. ชํ้าใจ. เจ็บช้ำน้ำใจ ก. เจ็บใจ, สะเทือนใจ. เจ็บท้อง ก. อาการเจ็บท้องเวลาจะคลอดลูก. เจ็บท้องข้องใจ {โบ} ก. เดือดเนื้อร้อนใจ, เดือดร้อน, ทุกข์เข็ญยากลำบาก. {จารึกพ่อขุนรามคำแหง}. เจ็บปวด ก. รู้สึกเจ็บใจเพราะผิดหวัง. เจ็บร้อน ก. เป็นเดือดเป็นแค้น. เจ็บแสบ ก. รู้สึกเจ็บใจอย่างเผ็ดร้อน.