ความหมาย

• 
  

  น. ชายที่มีอายุ อาศัยอยู่กินที่วัด อาจถือศีลหรือไม่ก็ได้ นุ่งห่มผ้าเหลืองตามแต่จะหาได้ บางคนมีความประพฤติดี บางคนมีความประพฤติไม่เหมาะสม. {ป. เถน: ส. เสฺตน ว่า ขโมย}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เถร, เถร-, เถระ - [เถน, เถระ-] น. พระผู้ใหญ่ ตามพระวินัยกำหนดว่า พระมีพรรษาตั้งแต่ ๑๐ ขึ้นไป เรียกว่า พระเถระ. {ป.}. เถรตรง {สำ} ว. ซื่อหรือตรงจนเกินไป, ไม่มีไหวพริบ, ไม่รู้จักผ่อนผันสั้นยาว, ไม่รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา. เถรภูมิ [เถระพูม] น. ระดับชั้นของพระภิกษุที่มีพรรษาระดับสูง คือตั้งแต่ ๑๐ พรรษาขึ้นไป อยู่ต่อจาก นวกภูมิ กับ มัชฌิมภูมิ. {ป.}. เถรวาท [เถระวาด] น. ลัทธิที่ถือตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งพระอรหันตเถระรวม ๕๐๐ รูป ได้รวบรวมไว้ในคราวปฐมสังคายนา, ชื่อนิกายพระพุทธ-ศาสนาฝ่ายใต้ที่ถือกันในลังกา พม่า และไทยเป็นต้น, หินยาน หีนยาน หรือ ทักษิณนิกาย ก็ว่า. {ป.}. เถรส่องบาตร {สำ} น. คนที่ทำอะไรตามเขาทั้ง ๆ ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว. เถรานุเถระ น. พระเถระผู้ใหญ่ผู้น้อย. {ป.}. เถรี น. พระเถระผู้หญิง. {ป.}.

• เถรานุเถระ - ดู เถร, เถร-, เถระ.

• เถรี - ดู เถร, เถร-, เถระ.

• เถลไถล - [ถะเหฺลถะไหฺล] ว. เที่ยวแวะโน่นแวะนี่ เช่น เลิกงานแล้วอย่าเถลไถล.

• เถลิก - [ถะเหฺลิก] ว. เถิก, เลิกขึ้นไป, เช่น ขากางเกงเถลิกขึ้นไป.