ความหมาย

• 
  

  ว. ค้างอยู่ {ใช้แก่อาการยืนหรือแหงน} เช่นหน้าแหงนเถ่อ ยืนเถ่อ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เถอะ - ว. คำประกอบท้ายกริยาแสดงความหมายเป็นเชิงตกลง วิงวอน หรือชักจูง เช่น เอาเถอะ มาเถอะ กินเถอะ, เถิด ก็ว่า, พูดเพี้ยนเป็น เหอะ ก็มี. เถอะน่า ว. คำประกอบท้ายกริยาแสดงความหมายเป็นเชิงชักชวนหรือวิงวอนเป็นต้น เช่น ไปเถอะน่า, เถิดน่า ก็ว่า, พูดเพี้ยนเป็น เหอะน่า ก็มี.

• เถะ, เถะ ๆ - ว. ลักษณะเนื้อที่ไม่กระชับของคนอ้วน เช่น คุณลุงอ้วนขี้ร้อน ไม่ชอบใส่เสื้อ เห็นแต่เนื้อเถะ ๆ.

• เถา - น. เครือไม้, ลำต้นของไม้เลื้อย: ภาชนะที่จัดเข้าเป็นชุดเดียวกันอย่างปิ่นโต, ภาชนะหรือสิ่งของในจำพวกเดียวกันที่ใหญ่ รอง และเล็ก เรียงไปตามลำดับอย่างตะลุ่มมุกหรือหม้อ, ลักษณนามเรียกภาชนะที่จัดเข้าเป็นชุดเดียวกัน เช่น ปิ่นโตเถาหนึ่ง ปิ่นโต ๒ เถา หรือเรียกภาชนะหรือสิ่งของในจำพวกเดียวกันที่ใหญ่ รอง และเล็กเรียงไปตามลำดับ เช่น ตะลุ่มมุกเถาหนึ่ง หม้อ ๒ เถา: เพลงซึ่งบรรเลงด้วยวงดนตรีไทย ใน ๑ เพลงมีอัตราลดหลั่นเรียงลงไปเป็นลำดับเป็นอัตรา ๓ ชั้น อัตรา ๒ ชั้น และอัตราชั้นเดียว หรืออัตรา ๒ ชั้น อัตราชั้นเดียวและอัตราครึ่งชั้น มีความสัมพันธ์โดยทำนองหลัก ลูกฆ้องลงจังหวะเป็นเสียงเดียวกัน และบรรเลงติดต่อกันไปจนจบ เช่น เพลงแขกมอญ เถา. เถาดาน น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีลักษณะเป็นลำแข็งตั้งขึ้นที่ยอดอกแล้วลามลงไปถึงท้องน้อย ทำให้เจ็บปวด จุกเสียด แน่นหน้าอก.

• เถ้า ๑ - น. สิ่งที่เป็นผงละเอียดของสิ่งที่เหลือจากไฟเผามอดแล้ว, ขี้เถ้า ก็ว่า. เถ้ารึง น. กองเถ้าที่ไม่มีถ่านไฟแต่ยังมีความร้อนระอุอยู่.

• เถ้า ๒ - ว. แก่, มีอายุมาก, โดยมากใช้ เฒ่า. เถ้าแก่ น. ผู้ใหญ่ที่เป็นประธานในการสู่ขอและการหมั้น, เฒ่าแก่ก็ใช้: เรียกชายจีนที่เป็นผู้ใหญ่และมีฐานะดี, เรียกชายจีนที่เป็นเจ้าของกิจการ. {จ. เถ่าแก่}. เถ้าแก่เนี้ย น. เรียกหญิงจีนที่เป็นเจ้าของกิจการหรือเป็นภรรยาของเถ้าแก่.