ความหมาย

• 
  

  น. ชื่อโรคซึ่งเกิดแก่เด็ก ตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการท้องขึ้น มือเท้าเย็น ศีรษะร้อน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เทริด - [เซิด] น. เครื่องประดับศีรษะรูปมงกุฎอย่างเตี้ย มีกรอบหน้า.

• เทลลูเรียม - น. ธาตุลำดับที่ ๕๒ สัญลักษณ์ Te ลักษณะเป็นของแข็งสีขาวคล้ายเงิน มีสมบัติทางเคมีคล้ายธาตุกำมะถัน หลอมละลายที่ ๔๔๙.๕ °ซ. มีหลายอัญรูป ใช้ประโยชน์ผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ และใช้ในอุตสาหกรรมทำแก้วสี. {อ. tellurium}.

• เทว- ๑ - [เทวะ-] {แบบ} น. เทวดา, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. {ป., ส.}. เทวทัณฑ์ น. การลงโทษของเทวดา, เทวดาลงโทษ, เช่น คนถูกฟ้าผ่าตายถือว่าเป็นเทวทัณฑ์.เทวทูต น. ทูตของเทพ คือสิ่งที่เป็นสัญญาณเตือนให้ระลึกถึงคติธรรมดาของชีวิต เพื่อให้เกิดความสังเวชและรีบเร่งทำความดีด้วยความไม่ประมาท เช่น เจ้าชายสิทธัตถะเสด็จประพาสอุทยานพบเทวทูต ๓ คือ คนแก่ คนเจ็บ คนตาย ทำให้เกิดความสังเวช ต่อมาได้พบเทวทูตที่ ๔ คือสมณะ ทำให้คิดออกบวช. เทวธรรม น. ธรรมสำหรับเทวดา, ธรรมสำหรับทำบุคคลให้เป็นดั่งเทวดา มี หิริ โอตตัปปะ เป็นต้น. เทวธิดา น. เทวดาผู้หญิง. เทวนาครี [เทวะนาคะรี] น. อักษรที่ใช้สำหรับเขียนภาษาสันสกฤต. เทวนิยม น. ลัทธิที่เชื่อว่ามีพระเป็นเจ้าผู้ทรงอำนาจยิ่งใหญ่ ทรงมีอำนาจครอบครองโลกและสามารถดลบันดาลความเป็นไปในโลก. {อ. theism}.เทวรูป น. รูปเทพเจ้าหรือเทวดาที่เคารพนับถือ. เทวโลก น. ภูมิเป็นที่สถิตของเทวดา. เทววิทยา น. วิชาว่าด้วยพระเป็นเจ้าและความสัมพันธ์ระหว่างพระเป็นเจ้ากับโลก. {อ. theology}. เทวสถาน น. สถานที่ซึ่งถือว่าเป็นที่ประทับหรือสิงสถิตของเทพเจ้าหรือเทวดา, ที่ประดิษฐานเทวรูป.เทวาคาร น. ศาลพระภูมิ, ศาลเจ้า. {ส.}.เทวารัณย์ น. สวนสวรรค์. {ส.}. เทวาลัย, เทวาวาส น. ที่ซึ่งสมมุติว่าเป็นที่อยู่ของเทวดา. {ส.}. เทวินทร์, เทเวนทร์ น. หัวหน้าเทวดา. {ส.: ป. เทวินฺท}. เทเวศ,เทเวศร์, เทเวศวร์ [-เวด] น. เทวดาผู้เป็นใหญ่, หัวหน้าเทวดา: พระมหากษัตริย์, เจ้านาย.

• เทว- ๒ - [ทะเว-] {แบบ} ว. สอง, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. {ป. เทฺว}. เทวตรีคันธา [ทะเวตฺรี-] น. พิกัดตัวยาประเภทหนึ่งในตำรายาไทย จำกัดจำนวนตัวยาอันมีกลิ่นหอม ๒ ชนิด ชนิดละ ๓ อย่าง คือ ดอกบุนนาค แก่นบุนนาค รากบุนนาค กับ ดอกมะซาง แก่นมะซาง รากมะซาง. เทวภาวะ น. ความเป็นคู่, ความเป็น ๒, สภาพที่เป็น ๒ คือ ความลังเลสงสัย, เขียนเป็น เทวภาพก็มี เช่น ทวีพิชทวีธารทรง สุรยเสพย ไส้แฮ เทวภาพเทวหกพ้น แว่นไว {ยวนพ่าย}. เทววาจิกสรณคมน์ [ทะเววาจิกะสะระนะคม] น. การเปล่งวาจาถึงรัตนะ ๒ คือ พระพุทธเจ้าและพระธรรมว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึกเพราะเวลานั้นยังไม่มีพระสงฆ์ เป็นสรณคมน์ที่ตปุสสะและภัลลิกะกล่าวหลังจากที่ได้ถวายข้าวสัตตุก้อนสัตตุผงแด่พระพุทธเจ้าในสัปดาห์ที่ ๔ หลังจากตรัสรู้. เทวสุคนธ์ น. กลิ่นหอม ๒ อย่าง คือ กลิ่นที่เกิดจากรากบุนนาคและรากมะซาง.

• เทวดา - [เทวะ-] น. ชาวสวรรค์มีกายทิพย์ ตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์ เป็นโอปปาติกะ. {ป., ส. เทวตา}. เทวดาเดินหน น. ชื่อเทวดาที่อยู่ระหว่างสวรรค์กับพื้นดิน, รูปเทวดาในท่าก้าวเดิน. เทวดายืนแท่น น. รูปเทวดาที่วาดหรือปั้นในท่ายืนอยู่บนแท่น.