[เทวะ-] น. ชาวสวรรค์มีกายทิพย์ ตาทิพย์ หูทิพย์ และกินอาหารทิพย์ เป็นโอปปาติกะ. {ป., ส. เทวตา}. เทวดาเดินหน น. ชื่อเทวดาที่อยู่ระหว่างสวรรค์กับพื้นดิน, รูปเทวดาในท่าก้าวเดิน. เทวดายืนแท่น น. รูปเทวดาที่วาดหรือปั้นในท่ายืนอยู่บนแท่น.