{แบบ} น. กา {นก}. {ป., ส.}. กากคติ [กากะคะติ] น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง มีดำเนินกลอนอย่างกาที่บินไป เช่น สรรเพ็ชญ์เจ้าได้ ทรงฤทธิ์เรืองไกรย่อมบำเพงทาน ให้พระวิมุติ โลกุดรญาณแสวงศีลาจารประเสริฐหนักหนา {ชุมนุมตำรากลอน}. กากณึก [กากะหฺนึก] น. ทรัพย์มีค่าเท่าค่าแห่งชิ้นเนื้อพอกาพาไปได้: ชื่อมาตราเงินอย่างตํ่าที่สุด. {ป. กากณิกา}. กากบาท[กากะบาด] น. ชื่อเครื่องหมายอย่างตีนกามีรูป + หรือ x : ใช้ + เป็นเครื่องหมายวรรณยุกต์บอกเสียงจัตวา. กากภาษา [กากะพาสา] น. ชาติกา เช่น ลางมารนิรมิตอินทรีย์เศียรเป็นอสุรี และกายเป็นกากภาษา {คำพากย์}.