ความหมาย

• 
  

  [เปฺร] ก. เบนไป, เซไป, เอนไป, หลีกไป.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เปร็ง - [เปฺร็ง] น. ชื่อไผ่ชนิดหนึ่ง ต้นเล็ก ชาวบ้านใช้ปล้องทำเป็นกล้องยาสูบ.

• เปรต, เปรต- - [เปฺรด, เปฺรดตะ-] น. สัตว์พวกหนึ่งเกิดในอบายภูมิ คือ แดนทุกข์, ผีเลวจำพวกหนึ่ง มีหลายชนิด ชนิดหนึ่งตามที่ว่ากันว่ามีรูปร่างสูงโย่งเย่งเท่าต้นตาล ผมยาวหย็อกหย็อย คอยาว ผอมโซ มีปากเท่ารูเข็ม มือเท่าใบตาล กินแต่เลือดและหนองเป็นอาหาร มักร้องเสียงดังวี้ด ๆ ในตอนกลางคืน: คำเรียกเป็นเชิงด่าหรือปรามาสคนที่อดอยากผอมโซ เที่ยวรบกวนขอเขากิน หรือเมื่อมีใครได้โชคลาภก็เข้ามาขอแบ่งปันเป็นอย่างขอแบ่งส่วนบุญหรือในทำนองเช่นนั้น ว่า เปรต หรือ อ้ายเปรต. {ส.: ป.เปต}. เปรตวิษัย, เปรตวิสัย [เปฺรดตะ-] น. ภูมิหรือขอบเขตที่อยู่แห่งเปรต, เปตวิสัย ก็ใช้. {ส. ไปตฺรฺย + วิษฺย: ป. เปตฺติวิสย}.

• เปรม - [เปฺรม] ก. สบาย, รื่นเริง, อิ่มใจ. น. ความรัก, ความชอบใจ. {ส.}. เปรมปรา [-ปฺรา] {กลอน} ตัดมาจาก เปรมปราโมทย์. เปรมปรีดิ์ [-ปฺรี] ว. อิ่มอกอิ่มใจ, ปลาบปลื้มใจ.

• เปรย, เปรย ๆ - [เปฺรย] ก. กล่าวขึ้นมาลอย ๆ เพื่อให้ผู้อื่นได้ยิน. ว. อาการที่กล่าวขึ้นมาลอย ๆ เพื่อให้ผู้อื่นได้ยิน เช่น เคยพูดเปรยไว้ พูดเปรย ๆ. เปรยปราย [-ปฺราย] ก. พูดทักทายทั่วไปไม่จำเพาะใคร.

• เปรอ - [เปฺรอ] ก. บำเรอ. {ข. เปฺรี ว่า ใช้}.