ความหมาย

• 
  

  [เปฺรี้ยง] ว. เสียงดังลั่นอย่างเสียงฟ้าผ่า: จัด, กล้า, {ใช้แก่แดด} ในคำว่า แดดเปรี้ยง. เปรี้ยงปร้าง [-ปฺร้าง] ว. โผงผาง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เปรียง ๑ - [เปฺรียง] น. นมส้มผสมนํ้าแล้วเจียวให้แตกมันจัดเป็นโครสอย่างหนึ่งในจำนวน ๕ อย่าง.

• เปรียง ๒ - [เปฺรียง] น. นํ้ามัน โดยเฉพาะใช้สำหรับนํ้ามันไขข้อของวัว. {ข. เปฺรง}.

• เปรียง ๓ - [เปฺรียง] น. เถาวัลย์เปรียง.

• เปรียญ - [ปะเรียน] น. ผู้สอบความรู้พระปริยัติธรรมสายบาลีได้ตามหลักสูตรตั้งแต่ ๓ ประโยคขึ้นไป.

• เปรียบ - [เปฺรียบ] ก. เอาสิ่งหนึ่งเข้ามาเทียบกับอีกสิ่งหนึ่งเพื่อให้เห็นว่าใกล้กัน เสมอกัน หรือผิดกัน, ถ้าเอามาเทียบกันดูแล้ว ฝ่ายที่มีภาษีกว่า เรียกว่า ได้เปรียบ ฝ่ายที่เป็นรอง เรียกว่า เสียเปรียบ, ถ้าจะเอาฝ่ายตนให้มีภาษีข้างเดียว เรียกว่า เอาเปรียบ. เปรียบเทียบ ก. พิจารณาเทียบเคียงให้เห็นลักษณะที่เหมือนกันและต่างกัน. {กฎ} น. การที่พนักงานสอบสวนหรือพนักงานเจ้าหน้าที่ตามกฎหมายกำหนดค่าปรับผู้กระทำผิดในคดีอาญาที่กฎหมายกำหนดให้เปรียบเทียบปรับได้ เมื่อผู้กระทำผิดยินยอมเสียค่าปรับแล้ว คดีอาญาเป็นอันเลิกกัน. เปรียบประดุจดัง, เปรียบเหมือน, เปรียบเสมือน ก. ประดุจดัง, เหมือน, เสมือน, ราวกะ, เพียงดัง. เปรียบปราย,เปรียบเปรย [-ปฺราย, -เปฺรย] ว. อาการที่พูดว่ากระทบกระเทียบไม่เจาะจง.