ความหมาย

• 
  

  ว. ว้าเหว่ เช่น เปลี่ยวใจ: ห่างไกลผู้คน เช่น ทางเปลี่ยว, ไม่มีผู้คนไปมา เช่น เวลากลางคืนถนนสายนี้เปลี่ยว.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เปลี่ยวดำ - น. ชื่อโรคอย่างหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าเกิดจากความเย็นมาก, เกลี่ยวดำ ก็ว่า.

• เปลือก - [เปฺลือก] น. ส่วนที่หุ้มสิ่งต่าง ๆ เช่น ต้นไม้ ผลไม้ สัตว์บางอย่างมีหอย กุ้ง เป็นต้น หรือไข่: {ปาก} โดยปริยายหมายถึง ลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น พูดไม่หมดเปลือก คือ พูดไม่แจ่มแจ้ง งามแต่เปลือก คือ งามแต่ภายนอก. เปลือกข้าวโพด ว. สีอย่างสีเปลือกข้าวโพดแห้ง เรียกว่า สีเปลือกข้าวโพด. เปลือกตา น. หนังเป็นชั้น ๆ ที่หุ้มนัยน์ตา, กลีบตา. เปลือกมังคุด ว. สีม่วงแดงแก่ เรียกว่า สีเปลือกมังคุด. เปลือกโลก น. ส่วนของโลกที่เป็นของแข็งหุ้มห่ออยู่รอบนอกสุดประกอบด้วย หิน ดิน และแร่ธาตุต่าง ๆ.

• เปลือกกระเทียม - น. ชื่อผ้าขาวเนื้อบางละเอียดชนิดหนึ่ง.

• เปลือง - [เปฺลือง] ก. ใช้หมดไปสิ้นไปเกินควร, หมดไปสิ้นไปโดยใช่เหตุ, เช่น เปลืองเงิน เปลืองเวลา เปลืองที่. ว. ลักษณะที่หมดไปสิ้นไปเกินควร เช่น ใช้เงินเปลือง. เปลืองใจ ก. เสียกำลังใจ.

• เปลื้อง - [เปฺลื้อง] ก. เอาออก {ใช้แก่เครื่องแต่งตัวที่นุ่งห่มหรือคลุมอยู่}, ทำให้หลุดพ้นเพื่อแบ่งเบาหรือให้หมดไป เช่น เปลื้องทุกข์ เปลื้องหนี้, ปลดเปลื้อง ก็ว่า.เปลื้องเครื่องสุกำศพ ก. เปลื้องผ้าขาวที่ห่อศพออกแล้วนำผ้าขาวนั้นและสิ่งปฏิกูลภายในโกศ เช่น กระดาษฟางไปเผาพร้อมบุพโพ แล้วเอาผ้าขาวอีกผืนหนึ่งห่อศพให้ใหม่.