ความหมาย

• 
  

  [ผะเหฺยิบ] ว. อาการที่ของแบนบางกระพือขึ้นกระพือลงช้า ๆ เช่น นกกระพือปีกเผยิบ ๆ, พะเยิบ หรือ พะเยิบ ๆ ก็ว่า. เผยิบผยาบ [-ผะหฺยาบ] ว. พะเยิบพะยาบ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เผล่ - [เผฺล่] ว. อาการที่ยิ้มอย่างกระหยิ่มอิ่มใจ.

• เผล, เผล้ - [เผฺล, เผฺล้] ว. เฉ, ไม่ตรง, ไพล่, เช่น ใส่หมวกเผล้ไปข้างหนึ่ง.

• เผล็ด - [เผฺล็ด] ก. ผลิออก, งอกออก.

• เผลอ - [เผฺลอ] ก. หลงลืมไปชั่วขณะ เช่น เผลอตัว เผลอสติ, เลินเล่อ, ไม่ระวังตัว, เช่น เผลอไปแผล็บเดียว แมวคาบปลาไปกินเสียแล้ว. เผลอไผล [-ไผฺล] ก. หลง ๆ ลืม ๆ, ลืมตัวไปชั่วขณะ, เลินเล่อ. เผลอสติ [-สะติ] ก. หลงลืมสติไปชั่วขณะ, ขาดสติไปชั่วขณะ.

• เผละ - [เผฺละ] ว. เสียงอย่างเสียงสาดโคลน: โดยปริยายหมายความว่า ไม่เป็นที่เป็นทาง เช่น โยนเผละ ทิ้งเผละ:ลักษณะเนื้อของคนอ้วนที่กระเพื่อม เรียกว่า เนื้อเผละ: ลักษณะที่ของข้น ๆ ที่ไหลล้นเลอะเทอะ ในคำว่า ไหลเผละ. เผละผละ ว. อ้วนจนเนื้อเหลวไม่มีรูปมีทรง เช่น อ้วนเผละผละ.