ความหมาย

• 
  

  [ผะเอิน] ก. ตกใจ, แตกตื่น. {ข. เผฺอีล}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เผะ - ว. เผละ.

• เผา - ก. ทำให้ร้อนให้สุกหรือให้ไหม้เป็นต้นด้วยไฟ เช่น เผาเหล็ก เผากล้วย เผาป่า, โดยปริยายหมายความว่าทำให้ร้อน เช่น แดดเผา, ทำให้เร่าร้อน เช่น กิเลสเผา, ทำให้หมดไป เช่น เผากิเลส. เผาขน ว. ในระยะประชิด เช่น ยิงเผาขน. เผาจริง {ปาก} ก. จุดไฟเผาศพ, นำดอกไม้จันทน์ ธูป เทียนใส่ในไฟเผาศพ. เผาถ่าน ก. เผาไม้จนสุกมีสีดำเพื่อใช้เป็นเชื้อเพลิง. เผาหลอก {ปาก} ก. นำดอกไม้จันทน์ ธูป เทียนไปวางใต้หีบศพเป็นพิธีอย่างหนึ่งในประเพณีเผาศพ ทำก่อนเผาจริง. เผาหัว ก. ใช้เปลวไฟพ่นเผาหัวสูบของเครื่องยนต์ประเภทกึ่งดีเซลซึ่งใช้นํ้ามันขี้โล้เป็นเชื้อเพลิง จนหัวสูบร้อนจัดก่อนติดเครื่อง, เรียกเครื่องยนต์ประเภทนี้ ว่าเครื่องยนต์เผาหัว. เผาอิฐ ก. เผาดินซึ่งส่วนมากทำเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าให้สุกเพื่อใช้ก่อตึกหรือกำแพง เป็นต้น.

• เผ่า - น. เหล่ากอ, กลุ่มชนเชื้อชาติเดียวกัน {มักใช้แก่ชนกลุ่มน้อยของประเทศ} เช่น ชาวเขาเผ่าต่าง ๆ. เผ่าพันธุ์ น. เชื้อสาย.

• เผ้า - น. ผม, มักใช้เข้าคู่กับคำ ผม เป็น ผมเผ้า หรือ เผ้าผม.

• เผ้าผง - น. ผง.