ก. ทำให้ร้อนให้สุกหรือให้ไหม้เป็นต้นด้วยไฟ เช่น เผาเหล็ก เผากล้วย เผาป่า, โดยปริยายหมายความว่าทำให้ร้อน เช่น แดดเผา, ทำให้เร่าร้อน เช่น กิเลสเผา, ทำให้หมดไป เช่น เผากิเลส. เผาขน ว. ในระยะประชิด เช่น ยิงเผาขน. เผาจริง {ปาก} ก. จุดไฟเผาศพ, นำดอกไม้จันทน์ ธูป เทียนใส่ในไฟเผาศพ. เผาถ่าน ก. เผาไม้จนสุกมีสีดำเพื่อใช้เป็นเชื้อเพลิง. เผาหลอก {ปาก} ก. นำดอกไม้จันทน์ ธูป เทียนไปวางใต้หีบศพเป็นพิธีอย่างหนึ่งในประเพณีเผาศพ ทำก่อนเผาจริง. เผาหัว ก. ใช้เปลวไฟพ่นเผาหัวสูบของเครื่องยนต์ประเภทกึ่งดีเซลซึ่งใช้นํ้ามันขี้โล้เป็นเชื้อเพลิง จนหัวสูบร้อนจัดก่อนติดเครื่อง, เรียกเครื่องยนต์ประเภทนี้ ว่าเครื่องยนต์เผาหัว. เผาอิฐ ก. เผาดินซึ่งส่วนมากทำเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าให้สุกเพื่อใช้ก่อตึกหรือกำแพง เป็นต้น.