ความหมาย

• 
  

  [เพฺลา] น. ตัก, ช่วงขาตั้งแต่เข่าถึงโคนขา, ราชาศัพท์ว่า พระเพลา. {ข. เภฺลา}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เพลาะ ๑ - น. เรียกคูที่ขุดบังข้าศึกเมื่อเวลารบ ว่า สนามเพลาะ. ก. เอาริมต่อให้ติดกัน, ติดต่อกัน, เช่น เพลาะผ้า คือเอาผ้า ๒ ผืนเย็บข้างติดกันให้กว้างออก, เรียกผ้าที่เย็บข้างติดกันเช่นนั้น ว่า ผ้าเพลาะ.

• เพลาะ ๒ - น. วัวป่าชนิดหนึ่งเขาบิด ๆ. {พจน. ๒๔๙๓}.

• เพลิง - [เพฺลิง] น. ไฟ เช่น เพลิงไหม้บ้าน ดับเพลิง. {ข. เภฺลิง}. เพลิงกัลป์ น. ไฟกัลป์. เพลิงฟ้า น. ไฟที่ใช้แว่นส่องจุดด้วยแสงแดด.

• เพลิดเพลิน - [เพฺลิดเพฺลิน] ก. สนุกสนานไม่รู้จักเบื่อ, สนุกสนานจนลืมกังวล.

• เพลิน, เพลิน ๆ - [เพฺลิน] ก. อาการที่ปล่อยอารมณ์อยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ชอบใจจนลืมนึกถึงสิ่งอื่น เช่น ทำงานเพลิน ฟังดนตรีเพลิน กินเล่นเพลิน ๆ. เพลินใจ ก. เบิกบานใจ. เพลินตาก. ดูเพลิน, ดูไม่รู้จักเบื่อ.