บ. เหนือ, ข้างบน, พ้น. ว. ยิ่ง. {ข.}. เลอโฉม ว. มีรูปงามยิ่ง. เลอภพ {วรรณ} น. ผู้ปกครองภพ. เลอมาน ว. เหนือจิตใจ, สุดใจ, จิตใจสูงสุด. เลอลบ {วรรณ} น. ผู้มีอำนาจเหนือผู้อื่น. เลอเลิศ ว. เลิศยิ่ง, เลิศเลอ ก็ว่า. เลอสรวง {วรรณ} น. ผู้ครองสวรรค์. เลอหล้า {วรรณ} น. ผู้ครองโลก. เลออาสน์ [-อาด] ก. นั่งเหนืออาสน์.