ความหมาย

• 
  

  [เวดสะ-] น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่ง ประจำทิศอุดร, ท้าวเวสสุวัณ หรือ ท้าวกุเวร ก็เรียก. {ป. เวสฺสวณ: ส. ไวศฺรวณ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เวสสะ - น. พ่อค้า. {ป. เวสฺส: ส. ไวศฺย}.

• เวสสันดร - น. พระนามพระโพธิสัตว์ชาติที่ ๑๐ ในทศชาติ, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่มีใจกว้างขวางชอบให้ของแก่ผู้อื่นอย่างไม่มีขอบเขตจำกัด เช่น ใจกว้างเหมือนพระเวสสันดร มีอะไรให้เขาหมด. {ป.}.

• เวสสุกรรม - น. พระวิศวกรรม, วิษณุกรรม วิสสุกรรม หรือ เพชฉลูกรรม ก็เรียก.

• เวสสุวัณ - น. ท้าวเวสวัณ, ท้าวกุเวร ก็เรียก.

• เวสารัช - น. ความเป็นผู้แกล้วกล้า. {ป. เวสารชฺช}.