ความหมาย

• 
  

  [เวลุ] น. ไม้ไผ่. {ป. เวฬุ, เวณุ: ส. เวณุ}. เวฬุการ น. ช่างจักสาน. {ป.}. เวฬุวัน น. ป่าไผ่: ชื่ออารามครั้งพุทธกาลซึ่งพระเจ้าพิมพิสารสร้างถวายพระพุทธเจ้าอยู่ใกล้เมืองราชคฤห์.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เวฬุริยะ - น. แก้วไพฑูรย์. {ป.: ส. ไวฑูรฺย}.

• เว่อ - ว. เบ้อ เช่น ถูกฟันแผลเว่อ: ชัด เช่น เห็นกระดูกขาวเว่อ.

• เว้า ๑ - {ถิ่น–อีสาน} ก. พูด. เว้าวอน ก. วิงวอนออดอ้อน.

• เว้า ๒ - ว. มีเส้นรูปนอกหรือพื้นราบโค้งหรือบุ๋มเข้าไป เช่น เสื้อแขนเว้า.

• เวิก - ก. เลิก เปิด หรือแหวกแต่บางส่วน เช่น ผ้านุ่งเวิก เวิกม่าน.