ความหมาย

• 
  

  ว. เบ้อ เช่น ถูกฟันแผลเว่อ: ชัด เช่น เห็นกระดูกขาวเว่อ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เว้า ๑ - {ถิ่น–อีสาน} ก. พูด. เว้าวอน ก. วิงวอนออดอ้อน.

• เว้า ๒ - ว. มีเส้นรูปนอกหรือพื้นราบโค้งหรือบุ๋มเข้าไป เช่น เสื้อแขนเว้า.

• เวิก - ก. เลิก เปิด หรือแหวกแต่บางส่วน เช่น ผ้านุ่งเวิก เวิกม่าน.

• เวิ้ง - น. ที่เปิดกว้างเข้าไปถัดจากที่แคบ เช่น พ้นปากถ้ำไปเห็นเป็นเวิ้ง. เวิ้งว้าง ว. โล่งกว้างทำให้ว้าเหว่ใจ เช่น ทะเลเวิ้งว้าง น้ำท่วมไร่นาล่มหมดจนดูเวิ้งว้าง.

• เวี่ย - {กลอน} ก. คล้อง, ทัดไว้, เวี่ยว ก็ว่า.