กลับ
คำว่า
เว้า ๑
ความหมาย
{ถิ่น–อีสาน} ก. พูด. เว้าวอน ก. วิงวอนออดอ้อน.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
เว้า ๒
- ว. มีเส้นรูปนอกหรือพื้นราบโค้งหรือบุ๋มเข้าไป เช่น เสื้อแขนเว้า.
เวิก
- ก. เลิก เปิด หรือแหวกแต่บางส่วน เช่น ผ้านุ่งเวิก เวิกม่าน.
เวิ้ง
- น. ที่เปิดกว้างเข้าไปถัดจากที่แคบ เช่น พ้นปากถ้ำไปเห็นเป็นเวิ้ง. เวิ้งว้าง ว. โล่งกว้างทำให้ว้าเหว่ใจ เช่น ทะเลเวิ้งว้าง น้ำท่วมไร่นาล่มหมดจนดูเวิ้งว้าง.
เวี่ย
- {กลอน} ก. คล้อง, ทัดไว้, เวี่ยว ก็ว่า.
เวียง ๑
- น. เมืองที่มีกำแพงล้อม. เวียงวัง น. เมือง, วัง, เช่น จะแบ่งปันข้าวของในท้องคลัง ให้ครอบครองเวียงวังเห็นทันตา {สังข์ทอง}.