น. ส่วนที่เหลือใช้การไม่ได้ตามวัตถุประสงค์, ส่วนที่เหลือซึ่งไม่ต้องการ, เช่น เศษกระดาษ เศษอาหาร เศษขยะ: สิ่งที่เกินหรือเลยจากจำนวนเต็มที่กำหนดไว้เช่นเวลา ๒ นาฬิกาเศษ ยาว ๒ วาเศษ: ส่วนปลีกย่อยหรือส่วนย่อย เช่น เศษสตางค์ เศษเนื้อ เศษผ้า: {คณิต} ส่วนที่เหลือจากการหาร เช่น ๙ หารด้วย ๗ เหลือเศษ ๒. {ส.: ป. เสส}. เศษกระดาษ {ปาก} น. สิ่งที่ไร้ค่า เช่น ใบหุ้นที่ยกเลิกแล้วมีค่าเป็นเศษกระดาษ. เศษเกิน {คณิต} น. จำนวนจริงที่มีค่าสัมบูรณ์มากกว่า ๑ เช่น.เศษคน น. คนเลวมากจนหาดีไม่ได้ {ใช้เป็นคำด่า}, เศษมนุษย์ ก็เรียก. เศษซ้อน {คณิต} น. จำนวนจริงที่เขียนเป็นรูปเศษส่วนหลาย ๆ ชั้น เช่น เศษนรก น. คนเลวอย่างที่สุด. เศษผง น. เศษสิ่งของเล็ก ๆ หรือละเอียดที่เหลือหรือร่วงจากวัสดุต่าง ๆ, ผง หรือ ขี้ผง ก็ว่า. เศษมนุษย์ น. คนเลวมากจนหาดีไม่ได้ {ใช้เป็นคำด่า}, เศษคน ก็เรียก. เศษวรรค [เสสะวัก, เสดวัก] น. พยัญชนะที่เหลือวรรคหรือที่เข้าอยู่ในวรรคทั้ง ๕ ไม่ได้ มี ๑๐ ตัว คือ ย ร ล ว ศ ษ ส ห ฬ ,อวรรค ก็เรียก. เศษส่วน น. จำนวน ๒ จำนวน หรือนิพจน์ ๒ นิพจน์ที่เขียนในรูปของผลหารโดยไม่ต้องหารต่อไปอีก เช่น  จำนวนบนเรียกว่าเศษ จำนวนล่างเรียกว่า ส่วน. {อ. fraction}. เศษสิบ น. เศษส่วนที่มีเศษเป็นตัวเลข ๐ ถึง ๙ และมีส่วนเป็นหน่วย ๑๐ เช่น  . เศษเหล็ก น. ชิ้นส่วนของโลหะหรือเครื่องจักรกลเป็นต้นที่ใช้ไม่ได้แล้ว เช่นซากรถยนต์ที่ถูกชนพังยับเยินถูกขายเป็นเศษเหล็ก.