{โบ: วรรณ} ก. ทรุดลง, ห่อเหี่ยวลง, ใช้ว่า เสราะ ก็มี เช่น ก็เสาะและเสราะใจจง {สมุทรโฆษ}. {เทียบ ข. โสะ ว่า จืด, ชืด, ขาดรสชาติ, หมด}. เสาะแสะ ว. อาการที่ป่วยอยู่บ่อย ๆ, กระเสาะกระแสะ ก็ว่า.