[เหฺงือก] น. เนื้อที่หุ้มโคนฟัน: อวัยวะของสัตว์ที่ใช้หายใจในนํ้า. เหงือกปลาหมอ ๑ น. โรคที่เกิดตามฝ่าเท้าทำให้หนังฝ่าเท้าแตกเป็นกลีบ ๆ.