ความหมาย

• 
  

  ก. เคลื่อนที่ไปในอากาศด้วยฤทธิ์.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เหิน - ก. บินอยู่ในระยะสูง เช่น หงส์เหิน นกเขาเหิน, ร่อนอยู่ในระยะสูง เช่น นกนางแอ่นเหินลม. เหินห่าง ก. ไม่สนิทสนมดังเก่า, ไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่หรือติดต่อกันเหมือนเดิม, จืดจาง, เช่น ทำตัวเหินห่าง, ห่างเหิน ก็ว่า. เหินหาว ก. บินหรือเหาะไปในอากาศในระยะสูง. เหินเห่อ ก. ค้างเติ่ง.

• เหิม - ว. กำเริบ, ลำพองใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น เหิมเกริม เหิมหาญ เหิมห้าว เหิมฮึก. เหิมเกริม ก. กำเริบเสิบบาน. เหิมหาญ ว. ลำพองใจด้วยความกล้าหาญ. เหิมห้าว ว. ลำพองใจด้วยความมุทะลุดุดัน, ลำพองใจด้วยความแข็งกร้าว. เหิมเห่อ ว. มีใจกำเริบทะเยอทะยาน, เห่อเหิม ก็ว่า. เหิมฮึก ว. ลำพองใจด้วยความคะนอง, ฮึกเหิม ก็ว่า.

• เหี้ย - น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ชนิด Varanus salvator {Laurenti} ในวงศ์ Varanidae เป็นสัตว์สกุลเดียวกับตะกวด โตเต็มวัยยาวได้ถึง ๒.๕ เมตร ตัวอ้วนใหญ่สีน้ำตาลเข้ม มีลายดอกสีเหลืองพาดขวาง หางยาว อาศัยและหากินบริเวณใกล้นํ้า, ตัวเงินตัวทอง หรือ แลน ก็เรียก.

• เหียง - น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Dipterocarpus obtusifolius Teijsm. ex Miq. ในวงศ์ Dipterocarpaceae เนื้อไม้ใช้ในการก่อสร้าง. เหียงกราด ดู กราด ๔.

• เหี้ยน - ก. กร่อนไปเกือบหมดหรือหมด, ตัดหมด.