ความหมาย

• 
  

  ว. ชื้น เช่น เกลือเอือด ผ้าเอือด. {ถิ่น–อีสาน} น. ดินที่มีธาตุเกลือปนอยู่และขึ้นเป็นขุยขาวที่หน้าดิน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เอือน ๑ - {โบ} น. พยาธิในท้องชนิดหนึ่ง เช่น ลางคาบมีตืดมีเอือนในท้องนั้น {ไตรภูมิ}.

• เอื้อน ๑ - ก. พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคำ, อื้น หรือ เอิ้น ก็ว่า.

• เอือน ๒ - น. ลักษณะของเนื้อมะพร้าวแก่ที่บาง ขรุขระ เหมือนผิวมะกรูด มีรสออกหวานไม่มัน เรียกว่า มะพร้าวเป็นเอือน หรือ มะพร้าวเอือนกิน. เอือนกิน ว. เรียกลักษณะมะพร้าวเป็นเอือน ว่า มะพร้าวเอือนกิน.

• เอื้อน ๒ - ก. เปล่งเสียงจากลำคอเป็นทำนองโดยไม่เป็นเนื้อร้องเพื่อให้ครบจังหวะหรือเต็มตามทำนองเพลง: เอื้อนเสียงดนตรีซึ่งใช้ในการสีซอสามสาย. เอื้อนวาจา, เอื้อนโอฐ ๑ {ปาก} ก. ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้ในความหมายเชิงประชดประชัน เช่น กว่าจะเอื้อนโอฐออกมาได้เหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง. เอื้อนอรรถ,เอื้อนเอ่ย, เอื้อนโอฐ ๒ {กลอน} ก. ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้แก่กิริยาที่ทำทีอิดเอื้อนไม่ใคร่พูดออกมาง่าย ๆ.

• เอือม - ว. เบื่อหน่ายในสิ่งที่ซํ้า ๆ ซาก ๆ มากเกินไป.