กลับ
คำว่า
แฉ ๒
ความหมาย
ก. แบ, ตีแผ่, เปิดเผย, เช่น แฉไพ่. แฉโพย ก. เปิดเผยข้อที่ปิดบังหรือความลับ. {จ.}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
แฉก, แฉก ๆ
- ว. ลักษณะของสิ่งที่เป็นแผ่นและแยกออกเป็นจัก ๆ หรือเป็นทางยาว เช่น พัดแฉกดาว ๕ แฉก ใบตาลเป็นแฉก ๆ: เรียกพัดยศพระราชาคณะ มียอดแหลมและริมเป็นจัก ๆ ว่า พัดแฉก. น. ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นแฉก ๆ เช่น ใบมะละกอมี ๕ แฉก รูป ๓ แฉก.
แฉง
- น. กระบังศัสตราวุธ เช่น คนถือหอกแฉงปลอกทอง {สุบิน}. {ข.}.
แฉ่ง
- ว. ใช้ประกอบอาการของยิ้มหรือหน้าที่ร่าเริง เบิกบาน เช่น ยิ้มแฉ่ง หน้าแฉ่ง. น. เครื่องตีประกอบจังหวะทำด้วยโลหะ รูปอย่างม้าล่อ.
แฉลบ ๑
- [ฉะแหฺลบ] ก. อาการของสิ่งแบน ๆ เคลื่อนเฉไปเฉมาไม่ตรงแนวทาง เช่น ว่าวแฉลบ ร่อนกระเบื้องให้แฉลบไปตามผิวน้ำ. ว. อาการที่เคลื่อนเฉไปเฉมา ไม่ตรงแนวทาง เช่น นกบินแฉลบ รถวิ่งแฉลบ.
แฉลบ ๒
- [ฉะแหฺลบ] น. ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิด ในสกุล Acacia วงศ์ Leguminosae คือ แฉลบขาว [A. harmandiana {Pierre} Gagnep.], กระถินพิมาน ก็เรียก และแฉลบแดง [A. leucophloea{Roxb.} Willd.] ช่อดอกกลม ฝักรูปเคียวสีน้ำตาลเข้ม มีเปลือกสีขาว.