ก. ทำให้แน่น, อัด, ดัน, เช่น ลมแดกขึ้นจนแน่นหน้าอก: {ปาก} กิน: โกงกิน, {เป็นคำหยาบ}: กล่าวกระทบกระแทกหรือประชดให้เจ็บใจ, แดกดัน ก็ว่า. แดกดัน ก. กล่าวกระทบกระแทกหรือประชดให้เจ็บใจ เช่น ในบทละครนอกเรื่องสังข์ทอง นางรจนาพูดแดกดันพี่สาวทั้ง ๖ ว่า ผัวพี่ไปหาปลากับบ่าวไพร่ น้อยฤๅช่างได้มาอักโข ผัวข้าหาปลาประสาโซ แต่จมูกไม่โหว่เหมือนผู้ดี, แดก ก็ว่า.