ความหมาย

• 
  

  ว. มีลักษณะแผ่ราบออกไป เช่น ทับกล้วยให้แบน: ไม่ป่อง, ไม่นูน, เช่น เรือท้องแบน, แฟบ เช่น จมูกแบน ยางแบน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แบนโจ - น. เครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง มีสาย ๕ สาย ใช้มือดีด. {อ. banjo}.

• แบบ - น. สิ่งที่กำหนดให้ถือเป็นหลักหรือเป็นแนวดำเนิน, ตัวอย่าง เช่น ลอกแบบ เลียนแบบ: อย่าง เช่น คนแบบนี้: ตำรา เช่น แบบเรียน: รูปลักษณะ เช่น แบบเสื้อ แบบบ้าน: สิ่งที่แกะหรือสลักเป็นต้นให้เป็นรอยลึกลงไป หรือนูนขึ้นมาเพื่อใช้เป็นแม่พิมพ์: ใบตองซ้อนกันหลาย ๆ ชั้น แล้วใช้มีดเจียนให้เป็นแผ่นกลม ใช้ไม้กลัดกลัดไว้สำหรับรองขนมบางชนิด เช่น ขนมลืมกลืน, ใบตองซ้อนกันหลาย ๆ ชั้น แล้วตัดให้เป็นรูปต่าง ๆ ใช้รองเย็บกลีบดอกไม้มีดอกบานบุรีเป็นต้น เย็บเป็นดอกไม้ประดิษฐ์. แบบข้อคำถาม น. แบบสอบถาม. แบบฉบับ น. หลักปฏิบัติที่เป็นบรรทัดฐาน, บุคคลหรือสิ่งที่ถือเป็นแบบได้. แบบบาง ว. อ้อนแอ้น, เอวบางร่างน้อย: ไม่แน่นหนาหรือไม่คงทน เช่น กลอนประตูดูแบบบาง. แบบแปลน น.แผนผัง. แบบแผน น. ขนบธรรมเนียมที่กำหนดใช้หรือที่เคยประพฤติปฏิบัติสืบต่อกันมา. แบบฝึกหัด น. แบบตัวอย่างปัญหาหรือคำสั่งที่ตั้งขึ้นเพื่อให้นักเรียนฝึกตอบเป็นต้น.แบบพิธี น. ขั้นตอน วิธีปฏิบัติ เครื่องใช้ เป็นต้น สำหรับประกอบพิธีการต่าง ๆ. แบบพิมพ์ น. กระดาษพิมพ์ที่เป็นแบบสำหรับกรอกข้อความ หรือทำเครื่องหมายตามที่กำหนดหรือที่ต้องการ เช่น แบบพิมพ์คำร้อง. แบบสอบถาม น. แบบรายการคำถามที่ให้บุคคลต่าง ๆ กรอกคำตอบเพื่อใช้เป็นข้อมูลสำหรับหาข้อสรุปความคิดเห็นของคนส่วนใหญ่เป็นต้น,แบบข้อคำถาม ก็ว่า. แบบอย่าง น. ตัวอย่างที่จะอ้างเป็นบรรทัดฐานได้.

• แบ็บ - ว. อาการที่นอนอยู่กับที่ ลุกไม่ไหว ในลักษณะที่หมดกำลังหรือเจ็บป่วยมีอาการเพียบเป็นต้น ในคำว่า นอนแบ็บ.

• แบหลา - [แบหฺลา] {ปาก} ว. อาการที่นอนแผ่กางมือกางเท้า ในคำว่า นอนแบหลา เช่น อันข้าวเหนียวกินดีแต่ขี้เกียจ ลงนอนเหยียดแบหลาไม่ว่าขาน {นิ. พระปฐม}. {กลอน} ก. ฆ่าตัวตาย เช่น เห็นเพลิงพลุ่งรุ่งโรจน์โชตนา ก็แบหลาโจนเข้าในอัคคี, ฉวยคว้าได้กริชของพี่ยา จะแบหลาชีวันให้บรรลัย, น้องจะแบหลาครานี้ ตายตามพระพี่ที่หายไป {อิเหนา}.

• แบะ - ก. แบออก เช่น แบะหนังสือ, ทำให้อ้า เช่น แบะทุเรียน. ว. อ้า, ที่เปิดกว้างออกไป, เช่น ถูกฟันหัวแบะ: มีลักษณะกางออกหรือถ่างออก เช่น ล้อแบะ. แบะแฉะ ว. อาการที่นั่งเฉื่อยชาอยู่นาน ๆ, เฉื่อยชา, แฉะแบะ ก็ว่า. แบะท่า ก. ทำท่าเปิดโอกาสให้, แสดงท่าทางให้รู้, เช่น เจ้าของที่ดินแบะท่าว่าถ้าเพิ่มราคาให้อีกเล็กน้อยก็จะขาย. แบะปาก ก. แสยะปากทำอาการรังเกียจเป็นต้น. แบะอก ก. เปิดอกเสื้อแสดงท่าว่าเป็นนักเลงหรือไม่สุภาพ. ว. เรียกลักษณะการใส่เสื้อไม่กลัดกระดุม ว่า ใส่เสื้อแบะอก.