ก. สู้ไม่ได้, ทนไม่ได้, ตรงกันข้ามกับ ชนะ, ผู้ที่มีเลือดเนื้อไม่ถูกกับสิ่งของหรือสัตว์บางอย่างก็เรียกว่า แพ้ เช่น แพ้ยา แพ้ตะขาบ. แพ้ท้อง ว. อาการของผู้หญิงที่เปลี่ยนแปลงไปเมื่อแรกตั้งครรภ์ มีอาการคลื่นเหียนอาเจียนเป็นต้น. แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร {สำ} น. การยอมสงบดีกว่าจะเอาชนะต่อเรื่องให้ลุกลามไป. แพ้เปรียบ ว. ไม่เสมอกัน, เสียเปรียบ.แพ้ผม ว.ลักษณะที่ผมหงอกเร็วกว่าธรรมดา. แพ้ผัว ว. มีผัวกี่คน ๆ ก็ตายจากไปก่อนหมด. แพ้ฟัน ว. ฟันหักเร็วกว่าธรรมดา. แพ้ภัยตัว ก. เป็นภัยแก่ตัวเอง, เดือดร้อนตัวเอง, ให้มีอันเป็นไปเพราะดูถูกดูหมิ่นผู้ใหญ่เป็นต้น. แพ้เมีย ว. มีเมียกี่คน ๆ ก็ตายจากไปก่อนหมด. แพ้รู้ ก. แพ้ความคิด, เสียที, เสียรู้. แพ้แรง ว. เสียกำลัง, หมดแรง เช่น ทำงานหนักจนแพ้แรง: สู้แรงไม่ได้ เช่น นักมวยฝ่ายน้ำเงินสู้ฝ่ายแดงไม่ได้เพราะแพ้แรง.