ก. ทำให้สิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่ออกจากกัน เช่น แยกกลุ่มประชุม แยกกล้วยไม้ แยกธาตุ, ทำให้อยู่เป็นพวก ๆ เช่น แยกนักเรียนชายออกจากนักเรียนหญิง, ทำให้ห่างจากกัน เช่น กรรมการแยกนักมวย ๒ ฝ่ายออกจากกัน, กิริยาของสิ่งที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แตกออกจากกัน เช่น แผ่นดินแยก, แตกหรือทำให้แตกออกเป็นทาง เช่น แม่นํ้าแยก ทางแยก, ไม่ไปด้วยกัน เช่น แยกกันตรงนี้, ไม่อยู่ร่วมกัน เช่น แยกกันอยู่ แยกกันไป. น. ทางที่แตกออกไปจากทางใหญ่ เช่น หลักกิโลเมตรที่ ๑๖ มีแยกไปอำเภอเมืองฯ, จุดที่ทางแตกออกไป เช่น สามแยก สี่แยก แยกหัวลำโพง. แยกเขี้ยว ก. เผยอริมฝีปากให้เห็นเขี้ยวด้วยอาการโกรธหรือขู่ เช่น เสือแยกเขี้ยว, {ปาก} โดยปริยายหมายถึงพูดด้วยความโกรธหรือขู่. แยกตัว ก. ผละออก เช่น เขาแยกตัวออกจากพรรคพวก: ไม่ผสมกลมกลืนกัน เช่น น้ำกับน้ำมันแยกตัวกัน: แบ่งตัวเพื่อขยายจำนวน เช่น เซลล์แยกตัวออกจากกันเป็นทวีคูณ. แยกธาตุ ก. ทำให้ธาตุที่รวมกันอยู่หรือประกอบกันอยู่แยกออกจากกัน. แยกย้าย ก. แยกกันไปคนละทาง เช่น พองานเลิกต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน, แยกและย้ายไปอยู่คนละแห่ง เช่น เมื่อพ่อแม่ตายลูก ๆ ก็แยกย้ายไปหาที่อยู่ใหม่. แยกแย้ง ก. แยกไปคนละทาง, ไม่ลงรอยกัน. แยกแยะ ก. กระจายออกให้เห็นชัดเจน เช่น แยกแยะปัญหาให้เห็นเป็นประเด็น ๆ ไป. แยกสี ก. แยกแม่พิมพ์ออกตามแม่สี ๓ สี.