กลับ
คำว่า
แย้ง
ความหมาย
ก. ไม่ตรงหรือลงรอยเดียวกัน เช่น ความเห็นแย้งกันข้อความแย้งกัน: ต้านไว้, ทานไว้.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
แยง ๑
- ก. แหย่เข้าไปในช่องหรือในรู เช่น เอาขนไก่แยงหู, สอดดู, แลดู. แยงตา ก. อาการที่แสงส่องสวนตรงมายังนัยน์ตา เช่น แสงอาทิตย์แยงตา. แยงยล ก. มองดู.
แยง ๒
- ก. เยง, กลัว, เกรง.
แยงแย่
- ว. อาการที่นั่งยอง ๆ แต่ถ่างขากว้าง เช่น นรสิงห์นั่งแยงแย่, อาการที่ยืนแบะขาและย่อเข่าลง เช่น ยักษ์วัดพระแก้วยืนแยงแย่.
แยงแย้
- น. ไม้จำพวกเฟินเลื้อย ต้นเป็นเถาสั้น รากกระด้าง สีดำแดง เกาะตามหลืบหิน ใบคล้ายใบมะคำไก่. {พจน. ๒๔๙๓}.
แยบ
- น. อุบาย, เล่ห์, ท่าทาง. แยบคาย ว. เข้าที, เหมาะกับเหตุผล, เช่น ความคิดแยบคาย พูดจาแยบคาย. แยบยล น. กล, อุบาย. ว. มีกลเม็ดหรือชั้นเชิงแนบเนียน เช่น เขามีกรรมวิธีแยบยล นักประพันธ์มีกลวิธีเขียนเรื่องแยบยล.