ความหมาย

• 
  

  น. อุบาย, เล่ห์, ท่าทาง. แยบคาย ว. เข้าที, เหมาะกับเหตุผล, เช่น ความคิดแยบคาย พูดจาแยบคาย. แยบยล น. กล, อุบาย. ว. มีกลเม็ดหรือชั้นเชิงแนบเนียน เช่น เขามีกรรมวิธีแยบยล นักประพันธ์มีกลวิธีเขียนเรื่องแยบยล.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แย็บ - ก. ชกออกไปตรง ๆ และชักหมัดกลับโดยเร็ว: {ปาก} โดยปริยายหมายความว่า ลองเชิง, หยั่งดูท่าที. {อ. jab}.

• แยม - น. อาหารมีรสหวาน ทำโดยการเคี่ยวผลไม้กับนํ้าตาลจนข้น มักใช้ทาขนมปัง. {อ. jam}.

• แย้ม - ก. เผยอ, คลี่, บานแต่น้อย ๆ, เช่น กุหลาบแย้มกลีบ, เผยอริมฝีปากน้อย ๆ ไม่ถึงกับยิ้ม เช่น พระพุทธเจ้าทรงแย้มพระโอษฐ์, แย้มพราย. แย้มพราย ก. เผยให้เห็นวี่แวว เช่น เขาแย้มพรายเรื่องของเขาให้ทราบ, แย้ม ก็ว่า. แย้มยิ้ม ก. ยิ้มอย่างชื่นบาน, ยิ้มแย้ม หรือ ยิ้มแย้มแจ่มใส ก็ว่า. แย้มสรวล ก. ยิ้มแย้ม ร่าเริง.

• แยะ - ก. แยก, แบะออก, แตกออก. ว. มากมาย เช่น ข้าวของมีแยะไป, มักใช้เข้าคู่กับคำ เยอะ เป็น เยอะแยะ.

• แร ๑ - ก. เขียนหรือทำเป็นเส้นเป็นเหลี่ยม, ถ้าเขียนเส้นด้วยสี เรียกว่า แรสี, ถ้าแกะเส้นบนไม้หรือบนผิวโลหะ เรียกว่า แรเส้น. แรเงา ก. เขียนเส้นเพื่อให้เห็นเป็นเงา. แรเส้น ก. แกะเส้นบนไม้หรือบนผิวโลหะ. ว. เรียกเส้นที่แกะบนไม้หรือบนผิวโลหะ ว่า เส้นแร.