กลับ
คำว่า
แสยะ
ความหมาย
[สะแหฺยะ] ก. อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เกลียดกลัว เยาะเย้ย หรือ ดูแคลน.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
แสรก ๑
- [สะแหฺรก] น. สาแหรก เช่น กรนนเช้าแสรกคานก็พลัดจากอังษา {ม. คำหลวง มัทรี}. {ข. สงฺแรก}.
แสรก ๒
- [แสก] ก. ร้อง เช่น แสรกเสียงกรุยเกรียว {ดุษฎีสังเวย}. {ข. แสฺรก}.
แสร้ง
- [แส้ง] ก. แกล้ง, จงใจทำให้ผิดจากความจริง, จงใจทำ, เช่น รังไรโรยด้วยแป้ง เหมือนนกแสร้งทำ รังรวง {กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน}. แสร้งว่า น. ชื่ออาหารชนิดหนึ่ง ทำด้วยกุ้งปรุงเป็นเครื่องจิ้ม.
แสลง
- [สะแหฺลง] ว. ไม่ถูกกับโรค เช่น แสลงโรค, ขัดเช่น แสลงหู แสลงตา. แสลงใจ ๑ ก. อาการที่รู้สึกกระทบกระเทือนใจเหมือนถูกของมีคมบาดหัวใจ เช่น พอเห็นคนรักเก่าเดินไปกับหญิงคนใหม่ ก็รู้สึกแสลงใจ.
แสลงเบื่อ
- [สะแหฺลง-] {ถิ่น–อีสาน} น. ต้นแสลงใจ. {ดู แสลงใจ ๒}.