ความหมาย

• 
  

  [แหฺล่ง] น. ถิ่น, ที่อยู่, บริเวณ, ศูนย์รวม, บ่อเกิด,แห่ง, ที่. แหล่งเสื่อมโทรม น. บริเวณที่คนอาศัยอยู่อย่างแออัด ประกอบด้วยบ้านเรือนที่ทรุดโทรมไม่ถูกสุขลักษณะ. แหล่งหล้า น. พื้นแผ่นดิน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• แหลน - [แหฺลน] น. เครื่องมือใช้แทงปลาเป็นต้น ทำด้วยเหล็กกลมยาว ปลายแหลม มีด้ามยาว: ชื่อเครื่องกีฬาชนิดหนึ่ง มีลักษณะกลมยาว ปลายแหลม ใช้พุ่งในการแข่งขันกรีฑาประเภทลาน.

• แหลม - [แหฺลม] ว. มีปลายเสี้ยมคม เช่น มีดปลายแหลม: ไว, ฉลาด, เช่น ปัญญาแหลม: ชำนาญจนรู้ได้ทันทีว่าอะไรจริงอะไรไม่จริงเป็นต้น เช่น ตาแหลม: มีระดับสูง เช่น เสียงแหลม: จัด เช่น รสหวานแหลม. น. แผ่นดินหรือภูเขาที่ยื่นลํ้าออกไปในทะเลหรือมหาสมุทร. ก. ล่วงลํ้า เช่น เขาแหลมเข้ามาในที่ดินของเรา. แหลมหลัก ว. คมคาย เช่น วาจาแหลมหลัก, เฉียบแหลม เช่น ความคิดแหลมหลัก, หลักแหลม ก็ว่า.

• แหละ - [แหฺละ] ว. คำประกอบเพื่อเน้นความ เช่น คนนี้แหละ.

• แหว - [แหฺว] ว. ลักษณะของเสียงดังที่แสดงอาการดุ. ก. แผดเสียงดุ.

• แห้ว ๑ - [แห้วฺ] น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Cyperaceae ขึ้นตามที่ชื้นแฉะ หัวกินได้ เช่น แห้วจีน [Eleocharis dulcis {Burm. f. } Hensch. var. tuberosa {Roxb.} T. Koyama], แห้วกระดานหรือกกสามเหลี่ยม [Actinoscirpus grossus {L. f.} Goetgh.et D. A. Simpson], แห้วไทย {Cyperus esculentus L.}. แห้วทรงกระเทียม ดู ทรงกระเทียม.แห้วหมู น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Cyperus rotundus L. ในวงศ์ Cyperaceae หัวมีกลิ่นฉุน ใช้ทำยาได้, หญ้าแห้วหมู ก็เรียก.