ความหมาย

• 
  

  น. การเล่นอย่างหนึ่งคล้ายละครรำ มักเล่นเรื่องรามเกียรติ์ โดยผู้แสดงสวมหัวจำลองต่าง ๆ ที่เรียกว่า หัวโขน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โขน ๒ - น. ไม้ที่ต่อเสริมหัวเรือท้ายเรือให้งอนเชิดขึ้นไป เรียกว่า โขนเรือ: เรียกเรือชนิดหนึ่งที่มีโขน ว่า เรือโขน เช่น เรือโขนขนาดใหญ่น้อย เหลือหลาย {ลิลิตพยุหยาตรา}: ไม้ประกับหัวท้ายส่วนสุดโค้งของรางระนาด ฆ้องวง หรือส่วนปลายสุดของซอด้วง.

• โขนง - [ขะโหฺนง] น. ขนง, คิ้ว.

• โขม - น. ผักโขม. [ดู ขม ๒ {๑}].

• โขม- - [โขมะ-] {แบบ} น. โกษม, ผ้าใยไหม {ผ้าลินิน}, ผ้าขาว, ผ้าป่าน, ใช้เป็นศัพท์ประกอบว่า โขมพัตถ์ โขมพัสตร์ และแผลงเป็น โขษมพัสตร์ ก็มี. {ป.: ส. เกฺษาม}.

• โขมง - [ขะโหฺมง] ก. พลุ่งออกมาพร้อมกันมาก ๆ เช่น ควันโขมง. ว. ฟุ้ง, เอ็ดอึง, เช่น คุยโขมง.