ความหมาย

• 
  

  [ขะโหฺมง] ก. พลุ่งออกมาพร้อมกันมาก ๆ เช่น ควันโขมง. ว. ฟุ้ง, เอ็ดอึง, เช่น คุยโขมง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โขมด ๑ - [ขะโหฺมด] น. ชื่อผีชนิดหนึ่งในพวกผีกระสือหรือผีโพง เห็นเป็นแสงเรืองวาวในเวลากลางคืนทำให้หลงผิดนึกว่ามีคนถือไฟหรือจุดไฟอยู่ข้างหน้า พอเข้าไปใกล้ก็หายไป ทางวิทยาศาสตร์อธิบายว่า ได้แก่ แก๊สมีเทน {methane} ที่เกิดจากการเน่าเปื่อยผุพังของสารอินทรีย์แล้วติดไฟในอากาศ เป็นแสงวอบแวบในที่มืด. {ข. โขฺมจ ว่า ผี}.

• โขมด ๒ - [ขะโหฺมด] น. กระหมวด: จอมประสาทหัวช้าง.

• โขมดยา - [ขะโหฺมด-] น. ชื่อเรือที่ขุดขึ้นจากซุงทั้งต้นใหญ่กว่าเรือกราบ รูปร่างค่อนข้างเพรียว หัวและท้ายเรือเสริมไม้ต่อเป็นโขนงอนเชิดขึ้น ด้านข้างหัวเรือเขียนลวดลายด้วยนํ้ายาสีต่าง ๆ วางกระทงขวางลำ สำหรับคนนั่งพายได้ประมาณ ๕๐ คน เป็นเรือตามเสด็จในการเสด็จพระราชดำเนินโดยกระบวนพยุหยาตราชลมารค หรือเสด็จพระราชดำเนินลำลองทางชลมารค ใช้เป็นเรือกันหรือเรือพิฆาตได้, ขมวดยา ก็ว่า.

• โขยก - [ขะโหฺยก] ก. เดินหรือวิ่งด้วยอาการคล้ายกระโดด. โขยกเขยก [-ขะเหฺยก] ว. กะโผลกกะเผลก.

• โขยง - [ขะโหฺยง] น. พวก, หมู่, ฝูง. ว. หมดด้วยกัน.