ความหมาย

• 
  

  {ปาก} ว. มีสัณฐานใหญ่และนูน {มักใช้แก่หน้าผาก}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• โมกข์ ๒ - ว. หัวหน้า, ประธาน. {ป.: ส. มุขฺย}.

• โมกข-, โมกข์ ๑ - [โมกขะ-] น. ความหลุดพ้น, นิพพาน. {ป.: ส. โมกฺษ}. โมกขบริสุทธิ์ น. การที่พระจันทร์พ้นจากเงาโลกโดยสิ้นเชิง เมื่อมีจันทรุปราคา.

• โมกษ-, โมกษะ - [โมกสะ-] น. ความหลุดพ้น, นิพพาน.{ส.: ป. โมกฺข}. โมกษะพยาน {กฎ} น. พยานที่พ้นแล้ว ได้แก่ พระภิกษุหรือสามเณรในพระพุทธศาสนาซึ่งไม่จำต้องไปศาลตามหมายเรียก และแม้มาเป็นพยานก็ไม่ต้องสาบานตนก่อนเบิกความ และจะไม่ยอมเบิกความหรือตอบคำถามใด ๆ ก็ได้.

• โมฆ-, โมฆะ - [โมคะ-] ว. เปล่า, ว่าง: ไม่มีประโยชน์, ไม่มีผล, เช่น สัญญาเป็นโมฆะ: {กฎ} เสียเปล่า ไม่มีผลบังคับหรือผูกพันตามกฎหมาย. {ป., ส.}. โมฆกรรม {กฎ} น. นิติกรรมที่เสียเปล่า ไม่มีผลบังคับหรือผูกพันตามกฎหมาย, กฎหมายเขียนเป็น โมฆะกรรม. โมฆสัญญา น. สัญญาที่ไม่มีผลบังคับ.

• โมฆีย-, โมฆียะ - [โมคียะ-] {กฎ} ว. ที่อาจเป็นโมฆะได้เมื่อมีการบอกล้าง หรือมีผลสมบูรณ์เมื่อมีการให้สัตยาบัน. {ป.}. โมฆียกรรม {กฎ} น. นิติกรรมซึ่งอาจบอกล้าง เพิกถอน หรือให้สัตยาบันได้ ถ้าบอกล้างก็เป็นโมฆะมาแต่เริ่มแรก ถ้าให้สัตยาบันก็มีผลสมบูรณ์มาแต่เริ่มแรก, กฎหมายเขียนเป็น โมฆียะกรรม.